Hoewel we na Caye Caulker nog 4 dagen hebben voor we terug naar huis gaan, voelt het verlaten van het eiland toch een beetje als 'het einde van de reis'. Eerst ligt er echter nog een lange reisdag voor ons...
Om kwart over 5 uit bed, de laatste spullen inpakken en nog snel wat (proberen te) ontbijten en dan om 7 uur met de boot naar Chetumal - Mexico. Maar eerst nog een tussenstop in San Pedro voor een ongeorganiseerd zooitje van een grensovergang.
Je moet eerst in de rij gaan staan voor de 'port tax' van 10 Belize Dollar, dan opnieuw voor de vertrekpremie van 37,50 en als laatste weer een keer voor je exit stempel in de rij...
Aangekomen in Mexico staan de militairen op je te wachten. Alle bagage in een strakke rij op de pier leggen om door een douanehond te laten besnuffelen en dan weer in de rij om je entree premie voor Mexico te kunnen betalen. Bijna 300 pesos (18 euro) per persoon. Alleen te betalen in pesos of amerikaanse dollars. NIET in Belize dollar. Dat is lekker handig als net uit Belize komt....
Van tevoren was dat allemaal niet bekend maar gelukkig was er een mannetje aan boord die je tegen een woekerkoers van je overtollige Belize dollars af wou helpen om deze om te wisselen naar pesos...
Dan vlug door naar het busstation waar we gelukkig nog 4 plaatsen op de bus naar Cancun kunnen krijgen. Een lange zit van 6 1/2 uur maar rond 7 uur s'avonds komen we dan aan in Cancun. Moe, maar we zijn er!
Als onvermoeibare reizigers plannen we meteen voor de volgende morgen een toer waar we het al vaak over hebben gehad met z'n vieren. Namelijk om te gaan snorkelen met de grootste vissen op aarde, de walvishaaien of hier beter bekend als 'the waleshark adventure'.
Op zo'n uur varen van de kust komen ze hier ieder jaar samen om hun buiken vol te vreten met kril en plankton. Maar ja, het blijven dieren in het wild, het is geen dierentuin waar ze in een hokje liggen te wachten. Het blijft dus afwachten of we ze ook vinden. Nou... dat is gelukt!!
Aangekomen op de plaats waar ze vaak komen zien we al snel een paar enorme vinnen boven het water uitkomen en al snel liggen we in het water. Echt ongelooflijk, die beesten van vaak wel 8 meter komen rustig voorbij zwemmen met hun bekken wijd open om maar zoveel mogelijk eten naar binnen te schuiven en trekken zich niks van ons aan. Sterker nog, je moet opletten dat hij je niet met een zwieper van zijn staart opzij gooit als een stuk zwerfvuil dat in de weg ligt. Ze zwemmen ook constant door, voor hun op het dooie gemakje, maar wij kunnen ze maximaal 2 minuten bijhouden als we met al onze kracht volaan doortrappelen om ze bij te houden. Veel langer hoefde ook niet want dan kwam er wel weer een andere kolos in de buurt.
Zo ontzettend gaaf dat we het er nog de hele dag over hebben gehad. Ook Floortje was geen moment bang en heeft alleen maar genoten dat ze zomaar met 'van die enorme haaien' kon zwemmen.
We hebben deze reis veel meegemaakt waar we het nog vaak over zullen hebben.
We hebben vulkanen beklommen, paard gereden door de Midden Amerikaanse natuur, authentieke markten afgestruind, eeuwen oude maya tempels beklommen, een jaguar gezien, bij Mayas thuis geslapen, getuige geweest van het offeren van kippen in de kerk, met zeekoeien gezwommen, de chickenbus overleefd... Maar onze ontmoeting met de walvishaaien komt echter zeker in de top 3.
Het was een mooie reis waar we met dankbaarheid op terugkijken!
Tot volgende keer??!!
MaWeKaFlo
