zaterdag 29 augustus 2015

Hong Kong als afsluiting, wat een stad!

De reis is nu echt bijna afgelopen.... tijd dus voor een afsluitende posting met onze belevenissen van de laatste dagen in Hong Kong.
Na ongeveer twee weken relaxed op het strand gezeten te hebben is Hong Kong wel opeens even wat anders! Vanaf het moment dat we het vliegveld uit stappen is het ineens druk om ons heen, heel druk met hėėl veel Chinezen. Alles wel prima georganiseerd hoor. Vanaf de uitgang van de bagage band  bij de arival stap je zo de metro in naar het centrum. Maar voor we daar naartoe gaan worden we eerst van harte welkom geheten door het toeristisch buro van Hong Kong. Gratis wifi voor een week, korting bonnen voor wel 10 verschillende highlights, statief voor je telefoon om foto's te maken en... we krijgen een tegoedbon voor een gratis pick up door een limousine om terug naar de luchthaven te komen... 

Maar eerst maar eens op zoek naar ons geboekte hotel.
Als we bij metro station 'Jordan' boven komen, stappen we midden in de stadshectiek van 'Nathan street', ėėn van de hoofdstraten in onze wijk, met vanaf alle kanten verkeer en lopende mensen. Boven de weg en stoepen hangen wel 100 fel verlichte knipperende reclame en ons hotel heet ' Nathan house'.... Met zo'n originele naam is het wel even zoeken tussen de borden maar nog redelijk snel hebben we het toch nog gevonden. Een smoezelige ingang leidt ons via de trappen naar boven waar op de vierde verdieping ons hotel  zou moeten zijn. Op iedere verdieping komen we stapels vuilnis tegen en de rood verlichte gangen die we onderweg passeren geven ook niet meteen een idee dat we op de juiste plek zijn. Maar op de muren hangt toch gewoon een bordje met daarop 'Nathan house, A gebouw 4F'  Boven aangekomen blijken we inderdaad juist te zijn.  Een klein guesthouse blijkt verstopt te zitten achter de glas/metalen deur.

Het gebouw word gewoon voor nog meer werkzaamheden gebruikt dan hotel. Wij huren een kamer voor een paar dagen als slaapkamer,  de buren verhuren hun kamer en hun eigen diensten daarbij voor een paar uur per klant... ( eerlijk is eerlijk, behalve de rode verlichting en mannen die je in hun eentje  door het trappenhuis of in de lift tegen komt hebben we er niks van gemerkt )
Op onze eigen kamer word duidelijk dat men in Hong Kong goed weet hoe ze spaarzaam en Spartaans met ruimte om kunnen gaan. Op 10 vierkante meter staan 4 bedden, waarvan ėėn stapelbed, een kastje en de badkamer. Heel krap maar het past net. Zal ook wel zo moeten anders krijg je al die Chinezen hier in de stad niet kwijt.
Na wat gegeten te hebben lopen we over de 'temple market' en eten we een hapje op straat. Heerlijk alleen merken we ook aan de prijzen wel dat we weer in ontwikkeld gebied zitten. Deze liggen op een stuk hoger niveau als de afgelopen weken.

De volgende dag gebruiken we om de stad verder te verkennen en bezoeken we als eerste 'the Peak', het hoogste 360 graden uitzichtpunt van Hong Kong waar je een indrukwekkend overzicht krijgt over  de werkelijke afmetingen van deze stad. Gigantisch en zeker het zaken district met haar wolkenkrabbers langs de rivier zier er prachtig uit. Na een bezoek aan het park, waarbij het bijzonder is dat je midden in deze beton massa zo'n stille groene omgeving tegenkomt, bezoeken we een Chinese tempel, gaan we met de star ferry over de rivier en zitten we uiteindelijk op tijd bij de 'clock tower' voor het licht spektakel. Aan het einde van de dag wordt namelijk een licht en geluid show gegeven waarbij de wolkenkrabbers aan de andere  kant van de rivier achtergrond dienen. Een mooi einde van de dag. De volgende dag bezoeken we een van de andere highlights, met een kabelbaan van 25 minuten naar een enorm hoge buddha op de berg. Helaas voelt Kathy zich niet helemaal lekker dus doet die het even wat rustig aan terwijl wij de trappen naar boven verder beklimmen. Onderweg trappen Floortje en ik nog lol met de verschillende beelden van Chinese sterren beelden ( zie je nou wel papa. Je bent een varken.... zei het aapje...  ) en geef ik nog les in schans springen aan haar. Gelukkig gaat het bij terugkomst wat beter met Kathy en kunnen we dan ook de ' ladies market' nog bezoeken.

De laatste dag sluiten we ons bezoek aan Hong Kong af met het bezoek aan een van de enorme malls en word weer het nodige kleedgeld uitgegeven.
Daarna was het dan toch echt voorbij en moesten we naar het vliegveld. Wel in stijl natuurlijk... Want met een verlengde directie Mercedes werden we zoals beloofd door de limousine service bij de luchthaven afgeleverd.
Een stijlvol einde van een prachtige reis  waarbij we weer met z'n allen het nodige beleefd en geleerd hebben.  Van geld uitdagingen aan het begin, via vrijwilligers werk in de sloppenwijken, prachtige duiken in de zee, hangend onder een kabel over het ravijn, alleen op een onbewoond eiland met wit strand tot en met het bruisende hart van een wereld stad... het was een wereldse vakantie en we kijken weer uit naar de volgende.  Waar die naartoe gaat?  Nog geen idee,  maar het plannen zal binnenkort wel weer beginnen!








maandag 24 augustus 2015

Port Barton

Na een dagje rust en twee prachtige duiken hebben we El Nido weer gedag gezegd en zijn we op pad gegaan naar Port Barton. Dit ligt ongeveer halverwege tussen El Nido en Puerto Princessa vanaf waar we weer terug naar Cebu moeten vliegen. Een prima tussenstop dus. Ook aan het strand maar dan veel rustiger dan El Nido. De rit daar naartoe was alleen duurder dan in ėėn keer naar Puerto... Niet voor niets want de 'goede' weg gaat maar tot Roxas en vanaf daar over onverharde wegen naar Port Barton en dat merken we.... Wel heel leuk, maar ook een aanslag op je nieren die heen en weer worden geschud.

Daar aangekomen vonden we bij 'Summer homes' twee bungalows op 20 meter van het strand. Prima!
Voor 30 euro per nacht zit alles erop en eraan. (deze keer met een echte wc en dat de douche alleen koud water geeft is ff wennen maar daarna wel lekker).
De dag na aankomst worden we door een van de meiden die hier werkt (Beth) uitgenodigd om met haar en twee neefjes mee te lopen naar een waterval in de buurt om daar een verfrissende duik te nemen. Meer dan een uur lopen door de jungle maar erg leuk om te doen
Met een duikshop twee guesthouses verder is de keus voor een actieve tweede dag natuurlijk niet moeilijk. Kathy en ik gaan op een duiktrip waarin we 3 duiken gaan maken met als laatste een wrak duik... 

Door de regen de afgelopen dagen was het zicht op de duik spots niet heel geweldig (zo'n meter of 8 maximaal) maar zagen we wel weer mooie dingen zoals lionfish en stonefish. De afsluitende duik in het wrak was helemaal gaaf. Door een open staand laad ruim naar binnen en dan over de halve lengte van het schip onder de dekken door zwemmen om er aan een andere kant via een laadruimte weer uit te komen. Spannend maar erg gaaf om te doen.
Wendy en Floortje hadden een snorkeltrip geregeld en op onze terugkeer kwamen we hen tegen zodat we de GoPro aan hen konden over geven en zij zo ook nog een paar mooie opnames konden maken.
De laatste dag in Port Barton staat in het teken van relaxen en niks doen.
Morgen op weg naar Puerto Princessa om dan via Cebu (1 nachtje daar) door te vliegen naar onze laatste bestemming deze reis... Hong Kong! 
Vast iets heel anders maar ik ben er erg benieuwd naar.







woensdag 19 augustus 2015

Hereniging met Kathy en 'expeditie MaWeKaFlo'

Toen wij in Cebu city kwamen was Kathy nog onderweg om afscheid te nemen van haar expeditie leden op het vliegveld. Dus inchecken in ons hotel en nog even lekker het zwembad in. Maar een paar uur later kwam het sms-je binnen.
' We zijn dr bijnaa... :-) ' en even later konden we elkaar weer in de armen sluiten. We waren weer compleet!
De avond bestond natuurlijk voornamelijk uit uitgebreid bijpraten en verhalen uitwisselen onder het genot van een lekker diner.

De dag daarna begon ons gezamenlijke avontuur met een vlucht naar Palawan. Ėėn de mooiste eilanden van de Filipijnen word gezegd.  En dan willen wij ook nog naar het noordelijk gelegen El Nido reizen  wat dan ook nog ėėn van de mooiste plekken van Palawan schijnt te zijn. Moet dus goed komen!
Bij aankomst in Puerto Princessa met het vliegtuig staan buiten al wat chauffeurs van mini vans te wachten die aangeven dat we voor 500 Peso (10 euro) binnen 5 uur in El Nido kunnen komen. Dus besluiten we om na de vliegreis ook maar meteen door te reizen en er dan maar een volledige reisdag van te maken. Zijn we tenminste wel vanavond al op de plaats van bestemming.  Na een dollemansrit,  waaruit bleek dat onze chauffeur eigenlijk autocoureur had willen worden, staan we rond een uur of 7 in donker en regenachtig El Nido.

Van de prachtige omgeving is nog niet veel te zien, maar op het strand vinden we wel een heleboel leuke restaurantjes dus beginnen we daar wel.
De volgende dag bij daglicht zien we ( na lekker uitgeslapen te hebben ) een uitzicht op de baai en snappen wat ze bedoelen als ze het hebben over een betoverend uitzicht. De baai en omliggende omgeving is bezaaid met mooie scherpe karst rotsen die door een reus schijnbaar willekeurig in de blauw groene zee zijn uitgestrooid. Heel veel eilanden hebben prachtig witte stranden met een zee vol koraal en vissen voor de deur. En verschillende eilanden herbergen daarnaast ook nog verstopte lagunes en afgelegen baaitjes die je alleen met een ondiep stekend barca bootje kan bereiken. Het is dan ook goed te begrijpen dat programma's als expeditie Robinson hier zijn opgenomen.

De eerste dag nemen weer dus rust, maar niet zonder voor de dag daarna een duik te regelen. Kathy en ik hebben dan ook een fantastische ochtend gehad met twee duiken waarbij we, naast duizenden mooie vissen te zien, ook nog met een groene zeeschildpad hebben mee gezwommen, een gigantische puffer fish zagen en bij afsluiten van de tweede duik een krokodil vis tegen kwamen. Niet alleen boven, maar ook onder water is het hier dus een paradijs uit de vakantie folders.

Zoals gezegd is o.a. expeditie Robinson hier een paar seizoenen opgenomen en was het dan ook heel gaaf dat Wendy bij   een van de tour-bureautjes kon regelen dat we met z'n vieren op een tweedaagse tocht konden gaan waarbij we op ėėn van de onbewoonde eilanden zouden overnachten. Onze eigen mini 'expeditie MaWeKaFlo' .
s' ochtends werden we opgehaald in een typisch filipijns bootje en vertrokken we met z'n allen om op weg naar onze overnachting plek de hele dag op verschillende plaatsen te snorkelen. Op een verlaten klein strandje werd de (al varend op de boot bereidde) lunch opgediend en zaten we op het strand te genieten van rijst, verse vis en kip van de BBQ. Toen we na de lunch even in de zee lagen te chilllen, kwam een lokale visser met onze boot bemanning kletsen en liet zijn vangst zien.
Verschillende octopussen had hij liggen en voor 1 euro de kilo zouden deze op de markt worden verkocht. Daar hoefden we niet lang over na te denken en even later hadden we dan ook twee verse octopussen in de pan liggen om er s' avonds bij het diner in de vorm van een 'adobo' (stoofpotje) van te kunnen genieten.
Na verschillende snorkel stops kwamen we einde van de middag op 'ons eiland' aan. Een mooi wit strand met een paar bamboe overkappingen, een bamboe zit tafel en in de achtergrond  een betonnen hokje met een pot boven een pijp in de grond, dat was alles. Genoeg voor ons voor een nachtje.
 
Onder een van de overkappingen werden twee tentjes opgezet en begonnen de mannen aan het avondeten terwijl wij lagen te relaxen. Na het prima diner met onze octopus werd het al snel donker en was het tijd om het kampvuur op het strand aan te steken. Daar hebben we onder het genot van een fles rum en cola de avond doorgebracht met kletsen en naar de sterren kijken. Toen het echt tijd werd om te gaan slapen kropen we in de tentjes met als ondergrond de bamboe bodem van onze overkapping. Nu zijn de mensen hier gewend om op harde ondergrond te slapen maar voor ons westerse billen en rug was het een hele uitdaging dus toen de zon weer opkwam en de mannen de boel gingen klaarzetten voor ontbijt kwamen we dan ook wel enigszins gebroken uit ons tentje. Maar ach... het was een heerlijk en bijzonder uitje en onze mini expeditie was dan ook zeker geslaagd! Nu nog een dagje relaxen en duiken en dan weer op naar de volgende bestemming.
We zijn weer benieuwd.

zaterdag 15 augustus 2015

Pangloa island en Moalboal.

Na een paar dagen in de binnenlanden en jungle van Bohol hadden we wel weer zin in een strand locatie en in een eilanden rijk als de Filipijnen is dat nooit ver weg. We besloten om naar een schiereiland van Bohol te reizen en kwamen op die manier via eerst een mooie tocht over de rivier, vervolgens bus en tricycle terecht op Pangloa island. Daar hadden ze voor ons guesthouse een rijtje met houten strandhutjes staan waar je je spullen in kwijt kon  en in de schaduw kon zitten lezen of luieren. Met op 5 meter afstand het witte strand en de blauwe zee (met prachtig koraal en zonder kwallen..) zeker geen straf.
Zo hebben we twee dagen doorgebracht zonder al te veel activiteiten. Heerlijk.

Daarna was het weer tijd om actief te worden, dus om 4 uur uit bed.
De vooraf geregelde taxi kwam alleen niet opdagen op de afgesproken tijd van 04:45. Nu kunnen ze hier in Azië wel eens 'soepel' omgaan met afspraken, maar om 5 uur nog niks en om 6 uur moesten we de boot naar Cebu hebben... Dus snel bij de nachtwaker geregeld dat hij iemand zou  bellen (waarschijnlijk zijn broer of neef) die ons met zijn auto voor een tientje in 3 kwartier naar de haven bracht.
Na twee uur met de boot stonden we dan ook op een redelijk vroeg tijdstip al op Cebu. Voor ons was er al een dagdeel voorbij dus in de bus op weg naar Moalboal zaten we dan ook om 9 uur 's ochtens al aan de Cola en kitkat.. :-)

In Moalboal vonden we op White Beach een basic accommodatie met twee tweepersoonsbedden en een douche=WC. Oftewel een betegelde postzegel met daarin een mini wc potje, een kraan uit de muur met daaronder een grote emmer en een bakje waarmee je zowel het wc-tje doorspoelt als hetzelfde bakje gebruikt om water over je hoofd te gooien als je wilt douchen.
Meer hebben we ook niet nodig en het is een stuk beter dan een miezerig straaltje uit een douche kop om Floortje haar lange haar uit te spoelen.

's Avonds lag Floortje net op bed, zaten wij buiten te lezen en hoorde we bij de buren een paar Nederlandse mensen praten. Opeens keken Wendy en ik elkaar aan want hoorden we een bekende stem.. Het zou toch niet? Ja! Volgens mij is ze het toch echt... Toen Wendy het 'Meerhoff fluitje' deed wisten we het zeker  want een van de meiden daar draaide zich om en jawel hoor. Kathy stond daar gewoon naast ons.. van de meer dan 1.700 eilandjes die de Filipijnen kent zat zij gewoon in een paar guesthouses naast ons. Even een snelle knuffel en kus geven en daarna wilde ze natuurlijk weer snel met haar eigen gezelschap verder. Ach over twee dagen zien we haar weer en horen dan de verhalen  wel.

Vanmorgen was ik er weer op tijd uit (7 uur) om te gaan duiken terwijl de meiden nog even bleven liggen. Een prachtige duik vanaf het strand zo de zee in om over het 'house reef' een duik te maken. Eerst 10 meter een vlakke zeebodem in  ondiep water met daarachter een 'wall' van 40 meter diep. Daarlangs ben ik naar beneden gedoken en zag weer zo veel. De belangrijkste zaken; Een grote puffer fish, een school met batfish, zeepaardjes en op het einde van de duik een zeeschildpad van 50 cm doorsnede. Zo gaaf weer!
Omdat ik om 11 uur weer terug was van de duik, hadden we nog tijd genoeg om de rest van de dag met z'n drieën verder te gaan. We hadden scooters gehuurd en zijn naar de Kawasan watervallen gereden. Prachtige watervallen waar we lekker gezwommen hebben in het koele water. Op de terugweg kregen we daar nog veel meer dan genoeg van want terwijl we reden werden we er weer eens aan herrinerd dat we in het regen seizoen reizen. Met letterlijk bakken tegelijk kwam het naar beneden.  Bij een lokaal winkeltje gingen we schuilen en wachtten daar de bui af. Nadat het was opgeklaard gingen we weer verder door de warme wind waardoor onze kleren weer opdroogden.
Net voordat we bij Moalboal terug waren begon het weer te spetteren. Zullen we schuilen of toch nog ff door rijden? Nwaaah, het val nog wel mee, we gaan door, om zo een ware tropische douche in te rijden.... nat tot op het bot kwamen we dan ook weer in ons guesthouse terug. Een ' normale douche' uit het bakje, droge kleren en een uurtje later zaten we weer warm aan een borrel met onze vriend 'San Miguel' dus het kwam allemaal goed.
Nu nog ėėn nachtje slapen en dan gaan we Kaatje weer ophalen. Toch ook wel weer fijn om dan met de complete club als MaWeKaFlo door te kunnen gaan...

Een impressie van de laatste dagen met z'n drieën heb ik op YouTube gezet.

https://youtu.be/30DWnNIhdYY

maandag 10 augustus 2015

Lol op Bohol

Na alle  pin en geld ellende was het tijd om weer eens gewoon plezier te hebben en de dingen te gaan doen waarvoor we gekomen waren.

Dus weer gewoon de rugzakken op en vanuit de haven van Cebu een boot  genomen  van 2 uur naar Bohol. Daar aangekomen op Tagbilaran met een tricycle volgepakt met onze rugzakken en 3 personen naar de busstop gereden. (Sorry Kathy, maar met 4 personen was het niet gelukt dus best handig dat je er niet bij was..)
In een uurtje reden we naar Loboc op het midden van het eiland, het uitstap punt om naar 'Nuts Huts' te gaan. Naast het feit dat deze naam wel goed bij ons past, is het ook een van de ultieme backpackers gelegenheden. 800 meter vanaf de weg over modder paden naar de rivier lopen waar niet veel meer is dan bamboe hutten met een fan, een ruim restaurant/hangmat plaats/bar/ontmoetingsplaats en gelijk gestemde reizigers. Daar hebben we dan ook de middag en avond doorgebracht met kletsen, lachen, eten en bier. Heel leuk ook om te zien dat Floortje helemaal 'inblend' met de rest van het gezelschap. Ondanks dat alles in het Engels gaat kan ze alles  volgen en snapt ze de essentie van de (soms vunzige ) grappen prima..

De volgende dag hebben we scooters gehuurd en zijn we de belangrijkste plaatsen hier in de buurt gaan bekijken. De eerste stop was bij de spookaapjes of 'tarsier monkeys'. Zo klein dat ze op de palm van je hand passen, met ogen zo groot als 2 euro munten. Deze aapjes komen in de Filipijnen alleen op Bohol voor en waren leuk om eens te zien. Daarna een van de andere  highlights, de 'chocolate hills'. Heuvels midden in het landschap die bruin kleuren. Oer oude koraalriffen die inmiddels begroeid zijn. Toen dwars door de jungle (met prachtige vergezichten en rijstvelden) naar de zee waar we een lunch namen van rijst met een prutje, erg lekker!
Als 'grande finale' gingen we naar de 'zipline'. 400 meter in een tuigje, hangend onder een staalkabel over een ravijn glijden naar de overkant! Zo gaaf en spannend... Voor degenen die de film 'divergent' hebben gezien ( of het boek hebben gelezen ), we gingen net als 'triss' hangend op ons buik naar de overkant. Iets dat Floortje zo gaaf leek. Nou... Ze heeft het gedaan. Zo stoer!

Your transaction can not be processed

De charme van backpacken is dat je vrij bent om te gaan en staan waar je wilt,  zelf je tempo en reis ritme kan bepalen, en in contact komt met de plaatselijke bevolking. Daarnaast is het vaak ook een stuk goedkoper om met lokaal vervoer te reizen en in basic accommodaties te slapen.  Een basis uitgangspunt daarbij is dan wel dat je in staat bent om ( ook al is die dan laag ) de rekening daadwerkelijk  te kunnen betalen.

De laatste dagen hebben vooral in het teken gestaan van zorgen dat we cash geld in handen kregen. Om een of andere duistere reden konden we namelijk met geen ėėn van onze ABN AMRO passen geld pinnen. Iedere keer gaf het automaat aan. 'this transaction can not be processed' 
De creditcard deed het soms wel maar soms ook niet een na en paar dagen op Malapascua island waren de cash euros, die ik al jaren iedere keer mee neem maar nooit nodig heb, ook wel op.  Sta je daar als ervaren reiziger met genoeg geld op de bank, 5 passen bij je van verschillende rekeningen, een creditcard en een noodpotje... En toch ondanks al je voorbereidingen zit je zonder geld. Op zijn zachtst gezegt geeft dat geen ontspannen gevoel.  Toen we dan ook vanaf Malapascua weer op Cebu waren moesten we meteen naar de bank om daar in een filiaal van de BDO aan de balie geld op te nemen met mijn creditcard. Tenminste dat was de bedoeling. 
Nadat we aankwamen op het bus station zouden Wendy en Floortje  daar even blijven om op de rugzakken te letten terwijl ik snel op een neer ging naar de bank. Daar aangekomen nog even voor de zekerheid met de creditcard geld proberen te pinnen bij de ATM maar helaas ik moest toch maar de balie want 'pincode fout' gaf hij aan.  Binnen gekomen wilde de dames achter de balie me graag helpen maar het was wel een situatie die ze nog nooit hadden gehad in dit provincie stadje. Een hele stapel papier invullen, kopiëen van mijn paspoort en rijbewijs. Met een gewapende  bewaker naar de directeur van de bank voor telefonische confirmation met ICS in Nederland. Anderhalf uur verder maar we kregen akkoord. yes! Creditcard in het apparaat steken, code intypen en..... creditcard geblokkeerd! Te veel 'foute' pogingen! Shit.  En nu? Ik heb nog voor een paar tientjes aan peso en dan is het op.....
'How can I get money to pay for food, drinks and sleeping? '
Dat was de eerste keer deze reis dat ik van een medewerker van de bank hoorde.
' I understand mister, I'm sorry but can't help you'. Dat zou ik de dagen daarna nog vaak horen...

We besloten dan ook maar om in ieder geval met de lokale bus naar Cebu City te gaan. Daar zitten de grootste banken, en Nederlands consulaat en.... in de buurt van Kathy. Die heeft namelijk een RABO pas een daarmee scheen het wel mogelijk te zijn om te pinnen! Liever willen we geen inbreuk maken op haar expeditie maar in het uiterste geval..

Kathy zat op Bohol maar gelukkig konden we via een begeleidster van de zusterorganisatie waarmee Kathy aan het reizen is wat geld pinnen wat we meteen weer via Internet bankieren terug aan haar konden storten. Op hoop van zegen zijn in een hotel ingecheked waarbij we wisten dat we met het geld dat we op zak hadden de rekening maar net zouden kunnen betalen. 

De volgende dag hebben Wendy en ik ons netste pak aangetrokken en zijn we bijna de hele dag bezig geweest om via de BDO bank aan geld te komen.  Uiteindelijk konden we ondanks een geblokkeerde creditcard toch nog zo'n 800 euro opnemen om de komende dagen door te komen. Een nieuwe code voor de creditcard word naar huis gestuurd waar mijn vader en moeder hem op zullen halen. De rest van de middag hebben we de highlights van Cebu City bekeken. In een middag ben je daar ook wel klaar mee!

S'avonds probeerde ik tegen beter weten in nog een keer te pinnen en tadaaaa opeens kwam er wel geld uit de ATM. Snel en andere pas proberen, weer gelukt! De 3e...  niks meer.... rare machines hier maar goed. We kunnen weer even verder!  Het heeft ons 3 dagen stress gekost en dus ook 3 verloren dagen maar we kunnen weer op weg.
Kathy hebben we niet hoeven storen op haar eigen avontuur en ze hoeft alleen met haar RABO pas iedere dag het maximale bedrag te pinnen voor de zekerheid maar verder zijn we weer op route. 

Morgen naar Bohol!

maandag 3 augustus 2015

De eerste dagen in de Filipijnen

Nu hebben we al vaker lange reisdagen gehad, maar deze keer was het wel een uitzonderlijke lange om mee te beginnen.  Om 05:30 ging de wekker in Goes en 30 uur later gingen we weer naar bed in ons hutje aan de kust op Malapascua eiland! Natuurlijk hebben we tijdens de vluchten, stop overs en in de auto naar onze bestemming wel een paar hazenslaapjes gedaan, maar het was wel een lange 'dag'.  Een bijzondere dag ook want dit is de eerste keer dat we als MaWeFlo starten.  Kathy is namelijk begonnen met haar eigen avontuur en zal ons pas over 2 weken weer gaan vergezellen hier op de Filipijnen. 

Onderweg zijn we haar en haar groep en paar keer tegen gekomen omdat we met hetzelfde vliegtuig vlogen alleen hebben we ons zo min mogelijk met haar bemoeit.  Op Cebu Mactan airport was dan het laatste afscheid en zijn we ieder ons weg gegaan. 

Wij hebben ons intrek genomen bij Tepanee island resort en hebben de eerste dag vooral benut om bij te slapen en de omgeving te verkennen.  Natuurlijk zijn we ook gaan snorkelen om de onderwater wereld voor onze deur te bewonderen. Niet meteen de mooiste snorkel plek, maar het is een begin en ik weet zeker dat we nog genoeg aan onze trekken zullen komen.  's Avonds heerlijk gegeten op het strand en ik op tijd naar bed want de volgende dag was het om 4 uur weer tijd om wakker te worden. Terwijl de meiden lekker bleven liggen ging ik op een duiktrip om datgene te zien waar het hier allemaal om draait.. De 'thresher shark'! Bij zonsopgang lag ik al met mijn duikpak in het water om op 26 meter diepte te wachten op de haaien die hier 's ochtends vroeg komen om hun huid te laten schoon eten door de cleanerfish. Het zicht was een meter of 10 en het was nog erg donker beneden. Zouden we ze wel zien? Na een minuut of 5 waarin er niet veel gebeurde, werd ik ineens aan mijn vin getrokken en wees de dive master naar boven.  En daar in silouet afgetekend tegen het heldere oppervlak kwam er eentje over zwemmen.  3 meter haai met een zelfde lengte aan staartvin erachter aan wapperend. Wow... wat gaaf. Even later kwamen er nog twee voor ons voorbij en ik kon alleen maar ademloos genieten. (niet te lang uiteraard want dat is niet zo handig op die diepte)
Op de weg naar boven kwam ik nog twee stekelroggen tegen die sierlijk voorbij 'vlogen' dus mijn eerste duik was een enorm succes!

De duiken daarna zeker niet minder en om de dag goed of te sluiten als toetje een sun set dive waarbij we in het donker met een zaklamp onze weg moesten zoeken door de prachtige onderwater wereld. Zeeslangen, zeepaardjes  en een heremiet kreeft gezien. Dat staat nog los van de mystieke beeld als je met alleen een zaklamp samen met je duik buddies door de nachtelijke zee zweeft.