Island vibes and Filthy Friday

De verschillende eilanden  die samen Bocas del Toro, of hier simpel 'the Bocas' worden genoemd, hebben een echt ander sfeertje dan wat ik in de rest van Panama heb ervaren. Of het nu komt doordat het eilanden zijn of omdat de bevolking hoofdzakelijk een creoolse achtergrond heeft, weet ik niet. Het heeft hier in ieder geval veel weg van dezelfde sfeer als we in Belize hadden. Relaxt, layed back, mojito, Jamaica, reggae... Dat sfeertje...
Wij hadden, tegen onze gewoonte in, vanuit Lost & Found alvast wat geboekt op het hoofdeiland 'Colon'. Eigenlijk voornamelijk om er zeker van te zijn dat we in het centrum zouden kunnen zitten waar alle barretjes, restaurants en entertainment is te vinden. We hebben na al dat rondtrekken door de prachtige natuur wel even zin in wat bruisends.

Zo zijn we terecht gekomen bij Selina, een hostel aan het water, in het centrum en zoals we op de weg ernaartoe van andere reizigers vernamen, een ' Party hostel'.... Oeps... dacht ik wel even. Iedere nacht bezopen brallende, schreeuwende en kotsende mensen voor mijn deur die zich in het kamernummer hebben vergist, is ook voor mij wel wat TE bruisend... Bij het inchecken kregen we naast de sleutels ook een zakje oordopjes, dus ik had al het idee dat mijn bange vermoedens uit zouden komen.
Nou, het is alles mee gevallen. Naast het feit dat Wendy en ik een upgrade kregen van een normale tweepersoonskamer naar een suite, hebben we 's avonds wel eens wat gehoord, maar zeker geen enorme bacchanalen. (Het helpt natuurlijk ook als je zelf lekker een beetje meedoet met happy hour en 's avonds moe maar voldaan in bed duikt)

Het was echter niet alleen feesten. Ook zijn we zeker nog actief geweest. Zo hebben Kathy en ik er weer twee duiken bij in het logboek, en heb ik met Floortje leren supsurfen!
Om met dat laatste te beginnen, supsurfen doe je staand op een grote surfplank waarbij je jezelf met een peddel voortbeweegt. Dat peddelen ging meteen prima. maar dat stáán hé.......
Nu zijn 'boards' en ik nooit de beste vrienden geweest. Skateboarden, wakeboarden, snowboarden.... het zal iets met coördinatie en balans te maken hebben, ik kan gewoon niet overeind blijven. Maar... na een uurtje les was het dan toch gelukt en kwamen Floortje en ik soepel in de heupjes staand aan peddelen bij Kathy en Wendy. (Tenminste, in mijn hoofd zag het er soepel en proffesioneel uit, de toeschouwers zagen waarschijnlijk een vent in poephouding op een wiebelend board aan komen klotsen)
Het duiken was weer fantastisch. Twee redelijk ondiepe duiken over het uitbundige zachte koraal dat hier groeit met de nodige vissen. Ook weer twee nieuwe gezien, die ik nog niet eerder was tegen gekomen, een 'cowfish' en een 'drummerfish'.

Na 3 nachten op het hoofdeiland Colon zijn Wendy, Floor en ik naar een ander eiland gegaan (Bastimentos) terwijl Kathy achterbleef voor het grootste wekelijkse feest op de Boca's namelijk 'Filthy Friday'.

Zoals de naam al doet vermoeden iets waar je je ouders niet bij wil hebben rondlopen en wij niet persé tussen hoeven te zitten. Het begint om 11 uur 's ochtends met de eerste shotjes en biertjes en met z'n allen ga je dan de hele dag drie verschillende eilanden af in een colonne bootjes om de beste party plekken te bezoeken. De plek waar ze eindigen, en dus ook tot het einde doorgaan, is Selina dus daar komt het imago van Party Hostel dan ook waarschijnlijk vandaan.

Kathy heeft het er erg naar haar zin gehad en is de volgende dag ook naar Bastimentos gekomen, waar wij nu nog even lekker op het strand relaxen en Wendy en Floor nog een toertje doen met o.a. snorkelen en Luiaards kijken.

Morgen vertrekken we naar het volgende land. ¡Costa Rica!

Met onze neus in de boeken en ons hoofd in de wolken.

Om kwart over zeven zaten we al in het eerste busje van de dag. Er zouden er nog 3 volgen in de daarop volgende 9 uur..
Het openbaar vervoer is goed geregeld hier in Panama maar doordat het zo fijnmazig is, moet je ook geregeld overstappen. Startend in Santa Catalina kwamen we via Sona, Santiago en David uiteindelijk bij onze eindbestemming van vandaag;
Het hostel Lost & Found. ( https://www.thelostandfoundhostel.com/ ).
Dit hostel ligt hoog in de nevelwouden van Panama in de buurt van Boquete.
Zoals de naam 'nevelwoud' al doet vermoeden, is het er erg vochtig vanwege de mist die er vaak hangt en dat merkten we al meteen toen we langs de weg werden afgezet. Een druilerige motregen viel op ons neer toen we onze rugzakken op deden en aan de klim van 20 minuten naar boven begonnen. Ondanks de vochtigheid is het wel bijna 30 graden dus toen we klimmend over het glibberige pad boven kwamen waren we dan ook meer doorweekt van het zweet dan van de regen.
Eenmaal boven werden we echter hartelijk ontvangen en met een glas gefilterd bergwater konden we ons verloren vocht weer aanvullen.
Na de spullen in onze kamer gezet te hebben voelden we ons met een biertje en cola tussen de mede backpackers meteen thuis. Dit is echt een ontmoetingsplaats van gelijkgestemde reizigers waarbij de gesprekken al snel gingen over alle mooie plaatsen op de wereld waar ieder al was geweest of je écht een keer naartoe moet!

De dag daarna zijn Kathy , Wendy en ik één van de hikes gaan doen die in de omgeving is uitgezet. Floor had nog steeds last van de wond op haar been en hield zich bezig met de andere veel voorkomende bezigheden hier. Namelijk lekker lezen onder een afdakje in één van de hangmatten.
De klim naar boven was dwars door de jungle over smalle modderige paadjes waarbij grote stenen en wortels voor ons als natuurlijke trap dienden. 

Door de mist en daarmee hoge luchtvochtigheid is een uniek bos ontstaan waarbij enorme varens, bromelias en lianen die om de hoge bomen slingeren de omgeving domineren. Het was een flinke klim, maar zeker de moeite waard. Modderig maar voldaan hebben we dan ook de rest van de dag het voorbeeld van Floortje gevolgd en zijn we 's avonds nog de 'bar' ingedoken met 1$ biertjes, gezellige gesprekken en reuzen jenga met blokken van 40 cm groot.

Uitslapen was er niet bij want Wendy en Kathy moesten er al op tijd uit. Zij gingen samen paard rijden door het Panamese landschap. Floor en ik hadden een andere belangrijke taak vandaag. Het oplossen van een nog steeds onopgeloste FBI cold  case van de mysterieuze verdwijning van 3 rugzak toeristen die hier jaren geleden heeft plaatsgevonden.... Door middel van hints, puzzels en oplossen van geheime codes die zowel online als ook in de omgeving van het hostel verborgen lagen moesten we deze zaak oplossen. Voor Floor, die later bij de recherche wíl, en mij een lastige zaak maar... hij is opgelost! Als beloning mochten we 's avonds bij de bar een dobbelsteen gooien en mocht Floor kiezen tussen een biertje of een doosje pringels..... Ik heb dus zelf maar een biertje gekocht.... ;-)

Daarna was het alweer tijd om naar de volgende bestemming te gaan. Weer met verschillende minibusjes en uiteindelijk een boot taxi zitten we nu dan ook op Bocas del Toro. Een verzameling van eilanden aan de noordgrens tussen Panama en Costa Rica. Ik ben benieuwd wat we hier weer gaan beleven!

Op https://youtu.be/VbW63GDEavU een video van onze hike  ( hij blijkt niet altijd lekker te openen op mobiel, maar dat los ik wel op als ik weer thuis ben )

Leven zonder WiFi en naar de haaien gaan.

Vanuit Panama City begon onze eerste echte reisdag door Panama met openbaar vervoer.  Om 06:00 uit bed om een taxi te nemen naar het busstation. Vanaf daar in 5 uur naar Sona, waar we bij aankomst binnen 5 minuten alweer in een minivan naar Santa Catalina onderweg waren.

Anderhalf uur verder hobbelen over steeds slechter wordende modderpaden kwamen we aan en konden we een slaapplek zoeken. Deze vonden we bij 'Cool Inside', waar ze twee cabañas hadden die bestonden uit een houten frame met tentzeilen rondom en in het midden een bed. Veel meer ruimte was er niet. Voor 45 dollar in totaal helemaal prima!

Santa Catalina zelf is een héééél rustig dorpje waar je alleen kan surfen, duiken/snorkelen en verder relaxen aan het strand of in een hangmat.  Zelfs Wi-Fi is er nauwelijks te vinden, en al vindt je het, 9 van de 10 keer ligt het netwerk eruit. Hier wordt je dan ook niet steeds gestoord in je welverdiende rust door Whatsapp of Facebook. Chillllllll!

Aangezien het duidelijk regenseizoen is, hebben we de eerste dag weinig kunnen doen omdat het bijna constant druppelde.  De dag daarna was het een stuk zonniger en hebben we  zo'n half uur gelopen naar het surfstrand waar de hoogste golven voor boardsurfen aan land komen. Daar lekker op een terras met uitzicht op de Stille Oceaan gezeten, en gekeken naar de surfboys op hun planken. Natuurlijk hebben we zelf de golven ook getrotseerd alleen dan zonder board. Alhoewel... Op het laatst mocht Floortje nog op een geleend board, op haar buik liggend, op een lange golf helemaal naar de kust boarden.

Vandaag was het dan zover, waar Kathy en ik zo naar uit keken; Duiken bij Coiba. Een eiland op een uur varen van de kust dat genoemd word als een goede tweede keuze om te duiken als je niet naar de Galapagos eilanden kan. Het nationaal park Coiba is bijzonder vanwege zijn enorme biodiversiteit. Boven, maar vooral onder water. Wendy en Floor gaan ook mee aan boord om te snorkelen.
Terwijl zij de zeebodem, hangend ín het water gaan verkennen, zullen Kathy en ik onder water op avontuur gaan. 

Bij aankomst op de eerste plek hebben we meteen al mazzel! Vlak bij ons komen ineens een paar dolfijnen boven water en als later op de dag dan zelfs nog een walvis naar lucht komt happen op 30 meter van de boot, kan de dag, ook voor onze duikgidsen, helemaal niet meer stuk. Zeker voor de walvissen is het nog niet het juiste seizoen dus dat we deze zien is echt bijzonder.
Onder water is het bijna een nog groter feest. Kathy en ik zien in onze 3 duiken wel meer dan 10 haaien, een zeeschildpad, diverse enorme murenen, een eagle ray, een enorme kreeft en letterlijk ontelbare andere vissen. Soms lijkt het wel of we door hele wolken van vissen duiken. Ook Wendy en Floor zien een schildpad en het was dan ook een heel geslaagde dag.

Na, onder het genot van een lekkere pizza, uitgebreid nagepraat en foto's gekeken te hebben, gingen we daarna weer op tijd naar bed,
want morgen moeten we de bus van 06:30 hebben naar de volgende stop.
Ergens diep in de jungle van Panama....

Hier een video van onze duiktrip:
https://youtu.be/KGdzJI_Ti2w

Hindoes op 35.000 voet en kennismaken met Panama

19-07-2017

Eindelijk na maanden voorbereiden via reisgids en internet zijn we onderweg!
Na een nachtje logeren in de studenten kamer van Kathy gaan we via een tussenstop in Frankfurt op pad naar Panama city.
Hoewel we nog niet eens geland waren hadden we al wel meteen een 'MaWeKaFlo momentje'. Deze keer ging het om het eten.

Zoals de meesten wel met me eens zullen zijn, is behalve de lange zit (van in dit geval 12 uur) het eten dat je in het vliegtuig krijgt hetgeen ik het 'minste' onderdeel vind van vliegen.
Nou daar heb ik wel een tip voor om dat iets minder erg te maken. Namelijk een 'speciale maaltijd' bestellen tijdens het boeken van je vlucht.
Bij vorige keren dat we vlogen was ons opgevallen dat mensen die bijv een dieet hebben of een specifiek geloof apart eten krijgen.
De meeste grote luchtvaartmaatschappijen bieden die mogelijkheid op lange vluchten.  Dus tijdens het boeken zagen wij deze keer dan ook verschillende mogelijkheden. Kosher,  vegetarisch, suikervrij, halal maar ook Hindoestaans!
Nou.... geen idee wat Lufthansa onder  Hindoestaans verstaat! Vast iets zonder rundvlees of enig ander vervelends voor de heilige koeien maar met rijst of roti.  Dat lusten we wel dus dachten we; Weet je wat, we doen gewoon gek en geven aan dat we alleen Hindoestaans eten mogen van ons geloof. En het heeft gewerkt!

Als eersten van het vliegtuig kregen we speciaal voor ons bereid ( en dus apart opgewarmd) eten geserveerd.
Inderdaad rijst met een groenten curry en een stoofpotje. Smaakte eigenlijk prima!
In ieder geval een stuk beter dan de naar rubber smakende met tomatensaus en teveel kaas overgoten substantie die voor 'Italiaanse pasta' moet doorgaan  of het halflauwe stukje kipfilet met industriële  aardappelpuree en een paar verdwaalde doperwten.
Ik ga er nog niet meteen een tulband of oranje jurken voor dragen maar ik zeg experiment geslaagd!

Na de lange vlucht aangekomen in Panama waren we zo door de douane en kon de eerste taxi onderhandeling beginnen. De gevraagde 50 dollar werd uiteindelijk 30 en we werden netjes voor ons hostel ( http://www.hostelsiriri.com/ ) afgezet. Na ons even snel geïnstalleerd te hebben zijn we toen het oude centrum in gegaan om even snel wat te drinken en hapje te eten. Nou... ze weten wel van prijzen hier in het mooiste en oudste stukje Panama city.
Mooi pleintje, terrasje, muziekje maar ook 9 dollar voor een halve liter tap bier!
Als je even wat verder op gaat en even oplet kan je ook voor 3,5 dollar voor een flesje bier slagen.
De volgende dag lekker uitgeslapen om bij te komen  en smiddags langs de kust gaan fietsen in een 4 persoon fiets... toeristischer kan het bijna niet maar het was wel leuk. Totdat... Floortje even achter het stuur mocht en we flink vaart maakten. Ze verloor de macht over het stuur, we reden het pad af, Floor valt eruit en word een stukje mee gesleept, we rijden met fiets en al over haar heen..Oei!!
Een flinke schaafwond op haar been en een blauwe plek waren het gevolg en dat op de eerste dag.. Maar goed gelukkig is zuster Wendy erbij en met wat gaasjes  erop word ze letterlijk weer wat 'opgelapt' .

Op de terugweg halen we wat eten en maakt Wendy een lekkere pastamaaltijd klaar. Op tijd weer naar bed want de reis vermoeidheid zit er toch nog wel wat in.

Vandaag zijn we uitgeslapen opgestaan en was het tijd om het lokale vervoer te gaan uitproberen om daarmee bij het Panama kanaal te komen. Als je hier bent dan moet je dat natuurlijk zien. Eerlijk is eerlijk. Het is best indrukwekkend groot en het verhaal eromheen is mooi maar het blijft gewoon een hele grote drietraps sluis waar enorme container schepen doorheen gaan...

De reis erheen vond ik eigenlijk veel leuker. Met een echte ouderwetse omgebouwde, opgepimpte  Amerikaanse schoolbus met de lokale bevolking door de omgeving rijden. Heerlijk,  het echte reizen is begonnen. Vanavond nog naar de vismarkt waar je de vangst van vandaag bij een van de vele lokale restaurantjes bij de vissers haven (met bijbehorende geuren) kan bestellen en dan morgenochtend... met de bus naar onze volgende bestemming.  Het zal een lange reisdag worden maar we hebben er zin in.