zaterdag 12 augustus 2017

Rust en illegaal op pad...

Om 03:00 uur de wekker, proberen wakker te worden, even het weer buiten checken in verband met kleding keuze, de laatste spulletjes  inpakken, de weg stijl naar boven met rugzakken op beklimmen en daar zitten we dan. Om kwart over 4 op de stoep van het busstation te wachten op de eerste bus vanuit Santa Elena naar beneden. Wat een vroeg begin van de dag..
De bus komt gelukkig netjes op tijd aanrijden we stappen in. Oh sh*t.. het is één van die stadsbussen!
Hier in Costa Rica wil het namelijk wel eens voorkomen dat (bijv. in Nederland) afgeschreven stadsbussen hier worden ingezet als lijndienst bussen. Op zich mankeert er motorisch vast niks aan die bussen maar de inrichting is bedoeld voor korte ritjes door netjes geasfalteerde steden, niet voor urenlange ritten over ongeplaveide wegen bergafwaarts. Op plastic zittingen met te weinig beenruimte hotsen en botsen door de kuilen en dat om 5 uur 's ochtends is niet mijn hobby.
Maar gelukkig is het dan ook heel rustig in de bus dus hadden we ieder twee zitplaatsen per persoon en dat maakt het wel weer mogelijk om, een beetje uitgestrekt, 'bij te slapen'. (Lees: half wegdommelen tot je in een kuil rijdt en je hoofd tegen de ruit bonkt)
Bij de doorgaande weg, de 'pan american highway', stappen we over in een touringcar, met zachte ruime zitplaatsen, die ons naar het volgende overstappunt brengt. (Liberia) Daar stappen we in onze laatste bus van vandaag en komen we om half 11 in Tamarindo aan.
Inchecken bij Villa Macondo en... relax!!



Hier kunnen we prima onze laatste dagen doorbrengen! Dat doen we dan ook voornamelijk hier. Rustig aan, relaxen, beetje uitslapen en het strand verkennen.
Helemaal stilzitten en niks doen kunnen we echter als MaWeKaFlo niet heel erg lang volhouden, dus hebben we Kathy en ik nog twee duiken gedaan. Prachtig helder water met heel heel héél veel vissen. Haaien, enorme Murenen. Heerlijk!





Wendy en Floor hebben die dag nog een paar ziplines gedaan en een boomstam beklommen met touwen. Ook gaaf.
Als een van de laatste activiteiten zijn we gisteren naar een ander strand (Conchal) gegaan wat tot ons (waarschijnlijk) laatste avontuur van deze reis heeft geleid.
Het strand, wat erg mooi schijnt te zijn, ligt op 45 minuten rijden vanaf Tamarindo dus worden daarvoor op straat regelmatig  taxiritten aangeboden. We dachten, laten we het deze keer gewoon eens niet zelf gaan organiseren  (relax, weet je nog wel) maar gewoon via de receptie.
Die had nog wel een 'mannetje' die ons tegen een zacht prijsje heen en weer kan vervoeren. Op straat worden de ritten voor $50 aangeboden en deze was $35 dus prima! Doen we.
Om 10:15 zou hij ons ophalen, dat werd al snel bijgesteld naar 10:30 vanwege file... (bestaat hier helemaal niet)  en om 10:50 kwam hij dan ook aanrijden. Prima op tijd voor Costa ricaanse begrippen. Pura Vida!
De auto is een gammele bak die bijna rammelend uit elkaar valt, de chauffeur spreekt geen woord Engels maar als hij ons zonder panne heen en weer rijdt maakt me dat niet uit.
Bij aankomst spreken we meteen af dat hij ons rond 16:30 weer ophaalt en wonderbaarlijk hij staat er netjes op tijd.
Op de terugweg gaat het echter mis....
Nee, geen motorpech of een lekke band maar een wegcontrole door de lokale politie. Onze chauffeur ziet in de verte de controle staan, rijdt meteen de weg af en verstopt de auto snel achter een reclame bord.
'What's wrong?'..
'Policia!' Wijst onze chauffeur.
Ok, we snapten ook wel dat we niet in een officiële taxi zaten maar dat het blijkbaar een zo groot vergrijp is dat onze chauffeur niet meer verder durft te rijden.
En nu?
Met handen en voeten word het duidelijk dat hij wil wachten tot de politie weg is voor hij weer gaat rijden en ook dat dat nog wel 3 kwartier kan duren..
Nou zijn wij ook niet voor 1 gat te vangen en, met diezelfde handen en voeten, leggen we uit dat wij wel de controle voorbij zullen lopen en dat hij ons dan om de bocht, uit het zicht van de politie,  weer op kan pikken.
Dat lopen is gelukt alleen dat oppikken is er nooit meer van gekomen!
We hebben de chauffeur niet meer gezien en zijn de rest van de route ( nog een half uur ofzo) maar gaan lopen.
Ach ja. Het was weer een nieuwe ervaring en het biertje smaakte er daarna éxtra lekker door!
Nu is het nog een kwestie van de laatste spullen inpakken, met een busje naar het vliegveld van San José en dan via Houston en Washington terug naar Nederland. Een lange reisdag voor de boeg dus maar daar kijken we inmiddels niet meer tegenop.
Tijdens de diverse vluchten kunnen we sowieso terugkijken op de prachtige reis die we hebben gemaakt. Met z'n vieren, 4 weken op de bonnefooi door twee fantastische landen... Wat kan je nog meer wensen?
En tijdens diezelfde vluchten kunnen we ook alvast dromen over de volgende reis die we willen gaan maken. Of dat weer met z'n vieren is en waarheen het zal zijn? Geen idee, maar dat maakt het dan ook zo leuk.... Niks ligt vast en alles kan nog gebeuren... De wereld is er om ontdekt te worden!


zondag 6 augustus 2017

Van woudloper tot superheld.

Het kost je een hele dag reizen, waarvan de laatste 24 kilometer anderhalf uur duurt omdat de weg steil omhoog gaat en er alleen stenen op gestort zijn, maar dan kom je ook ergens. In Santa Elena om precies te zijn. Een bergdorpje midden in de natuur van Monteverde. De weg er naartoe was al mooi en volgens verhalen blijkt de directe omgeving nog prachtiger te zijn. Monteverde is namelijk een van de groenste delen van Costa Rica. Met veel flora en fauna die je op nog maar weinig plaatsen in Midden Amerika tegenkomt. Het is het tweede nevelwoud  (cloudforest) dat we aandoen deze reis en inderdaad regent het ook vaak maar ja.... Het is niet voor niks zo groen en als je wat wil beleven...
De dag direct na aankomst pakken we dan ook de taxi naar het nabij gelegen natuurpark om met een goed gevulde rugzak één van de uitgezette trails te gaan lopen. We hebben mazzel met het weer en lopen op een paar miezertjes na in zo'n 3 uur inderdaad een hele mooie route. Slingerend door het woud zien we enorme varens, bromelias, veel verschillende bloemen en diverse soorten mos.
In lange slingers hangen ze als gewaden om de schouders van de woudreuzen heen. Het geeft echt een soort sprookjesachtige sfeer uit 'lord of the rings'. 



Hoewel veel mooie flora komen we, op een paar insecten na, echter niet veel dieren tegen tot op het einde.
Bij een info center hangen verschillende schotels met suikerwater waar een hele diversiteit aan kolibries op afkomt. Daar zitten we nog zeker een half uur van te genieten.


De dag natuur was echter nog niet afgelopen want om half 9 werden we opgehaald om op een nachthike te gaan doen. In het pikkedonker met een zaklamp door de jungle lopen op zoek naar natuurschoon. Wat we aan fauna hebben gemist overdag, hebben we tijdens deze nachthike weer goed ingehaald! Verschillende kikkers, een vogelspin,  salamanders, maar ook
twee luiaards en zelfs een kinkajou! (Een erg schuwe verre achterneef van de wasbeer. )
Na vol mooie indrukken te zijn gaan slapen stond de volgende dag iets heel anders op het programma!
100% Avontura.
Een stuk bos volledig ingericht met verschillende ziplines, rappel touwen en treetop bruggen met als 'hoogte'...punten de superman en de Tarzan swing.
De eerste superheld is een zipline van meer dan anderhalve kilometer waar je in je harnas onder hangt en, precies zoals 'the man of steel', door de lucht vliegt.
De tweede is een plateau op 45 meter waar je aan een soort bungee touw word gekoppeld en na een korte vraag 'are you ready? ' (ehm, nou nee eigenlijk nog niet) zo vanaf wordt geflikkerd waarbij je eerst 35 meter naar beneden stort en dan  net als Tarzan aan zijn liaan door de lucht slingert als de staart van een enorme koekoeksklok... woooohhhwwww! Spannend en gaaf om te doen maar de adrenaline klopte me in de keel.



Al met al een heel erg leuk avontuur om met z'n allen te hebben gedaan.
Vanavond weer de rugzakken inpakken  want morgenochtend/vannacht moeten we al weer om 10 voor half 5 de bus hebben.... ( pfff en dan ben je op vakantie om uit te rusten  )

vrijdag 4 augustus 2017

Luieren zoals alleen een Luiaard dat kan.

In de vorige blog schreef ik dat we de volgende dag naar Costa Rica zouden vertrekken maar dingen lopen wel eens anders dan gepland... De bootjes vanaf Bastimentos naar de vaste wal (Almirante), en vervolgens de busjes naar Puerto Viejo in Costa Rica, waren al volgeboekt dus moesten we nog maar een nachtje extra blijven. Geen straf!
Nog een dagje extra relaxen aan het strand en in de enorme surfgolven spelen.
Maar nu zitten we dan toch echt in het busje en zijn net de grens tussen Panama en Costa Rica gepasseerd. Weer wat nieuwe stempels in ons paspoort erbij.



Puerto Viejo blijkt een prima keuze te zijn om kennis te maken met dit nieuwe land. Een rustig kustplaatsje maar met genoeg leuke barretjes en eetgelegenheden om in onze behoeften te voorzien. Ook is het een prima uitvalsbasis om de omgeving te gaan verkennen. We huren hier dan ook een dagje fietsen en gaan op zoek naar de familie van Floortje, de luiaard!
Bij het 'Jaguar Rescue Center' vangen ze naast katachtigen allerlei dieren op die worden aangereden of geëlektrocuteerd. Daaronder ook diverse luiaards en dan veelal weesjes waarvan de moeder is overleden/overreden.
Oftewel genoeg lieve wollige luilakken voor Floor om te zien en fotograferen. Daarnaast zijn er nog diverse andere lokale dieren hier in de tijdelijke opvang zoals brulapen, adelaars, krokodillen, slangen en toekans. Op enkelen na is het doel ze weer in de natuur uit te zetten, zodra ze genezen of groot genoeg zijn.

Vervolgens zijn we verder lang de kust gefietst tot we een mooi strandje tegen kwamen waar we het grootste deel van de rest van de dag hebben doorgebracht.
De laatste dag in dit dorpje besteden we aan relaxen, lezen, zwemmen en onder genot van een Caraïbische rum-cola voorbereidingen treffen voor onze volgende stop, Monteverde in het binnenland, en dus de bergen van Costa Rica.