Bij het naar bed gaan pakken we de slaapspullen uit en komen we tot een schokkende ontdekking... Quinty, de knuffelbeer van Floortje, is nergens meer te vinden! Al sinds onze reis van een half jaar in 2010 gaat Quinty op al onze reizen mee en heeft al die avonturen ongeschonden doorstaan. Floortje was natuurlijk in tranen want deze knuffel heeft ze destijds van haar vriendinnetje, Quinty geheten, gekregen en hoort gewoon als vast onderdeel bij haar in een vreemd bed. Waarschijnlijk in de bus blijven liggen dus..... We verzinnen een oplossing door haar lieveling paarse olifantentasje te vullen met een half opgeblazen ballon als surogaat knuffel en spreken af morgen op de markt een nieuwe te gaan zoeken.
De volgende morgen staan we op tijd op om als één van de eerste buitenlanders op de markt te gaan kijken. Een bonte verzameling van stalletjes bemand door verschillende etnische groepen Indiaanse mensen uit de omgeving. Die zijn veelal vannacht uit de dorpen in de bergen naar chichi gekomen om hun waren te ver- en inkopen. Het leuke is dat het echt een markt voor de mensen hier is en niet speciaal voor de toeristen. Die komen er natuurlijk ook op af dus worden zeker ook snuisterijen te koop aangeboden. Nadat we een stukje hebben gehad komen we het Nederlandse gezin tegen waarmee we gisteren in de bus zaten en wat hebben die bij.... Precies, Quinty! Feest natuurlijk, ze is weer terug en is 'helemaal in haar eentje' naar Panachel en terug gereist. Je snapt wel dat ze een heleboel te vertellen had . Wat een echte reisbeer is die Quinty toch!
De rest van de dag brengen we door op de markt, we eten onder plastic zeiltjes op lange houten banken tussen de 'normale' mensen kip, varken, tamales, rijst en groenten. Je krijgt er een stapel kleine tortillas bij waarmee je alles van je bord opschept en zo tezamen opeet. Heerlijk! Uiteraard vullen we ook onze souvenirs aan want ja, nu we er toch zijn...
We hebben daarmee meteen onze onderhandeling capaciteiten weer terug op peil kunnen brengen want het zijn wel een stelletje boefjes hier. Die indianen lijken wel zo lief en vriendelijk maar zonder blikken of blozen draaien ze je zo een poot uit.
We hadden daarbij wel een troef die in konden zetten, namelijk een zakje ballonnen!
Veel van de marktkooplui komen namelijk met hun hele gezin naar de markt en veel dames (de meest venijnige handelaars die er rondlopen) hebben dan ook een klein kindje bij. Nou dat kunnen wij ook! Terwijl we bezig zijn met onderhandelen blazen Floortje of Kathy een kleurige ballon op en geven die aan het glunderende kindje die kraaiend van plezier zijn nieuwe speeltje aanpakt.
Aaaahhhh, wat schattig.. Iedereen lachen en Bam! 'now we want the special and real price!'
Ongetwijfeld zijn we nog steeds goed afgezet maar we hebben in ieder geval de illusie dat we een goede deal hebben gesloten.
Wij blij, zij blij, iedereen een goede dag!
Hoi Mawekaflootjes,
BeantwoordenVerwijderenleuk om jullie verhalen weer te lezen. Daar hebben we nu pas tijd voor, uitgerekend aan de andere kant van de wereld in Kuala Lumpur (jullie wel bekend)! Vooral het verhaal over Quinty spreekt ons erg aan hahaha. Wij zijn net gestart en vliegen morgen naar Borneo en zullen wellicht een paar keer een mailtje sturen met onze belevenissen.
Veel plezier nog en we blijven jullie volgen, groeten van de Kemikequ's.