maandag 22 juli 2013

Rustig op pad met de kano en powerboat racen.

Aangekomen in Rio Dulce vinden bij Taijx Hacienda een (voor ons doen) luxe onderkomen met twee aparte tweepersoons hutjes en.... een zwembad. De eerste sinds we vertrokken zijn dus de meiden waren er na aankomst niet uit te slaan. Ze hadden helemaal gelijk en het was ze gegund. We zijn allemaal toe aan een dagje rust dus doen we niet veel meer dan zwemmen, lezen, hangen en eten. De volgende dag regelen Wendy en ik 's ochtends wat dingen in het dorpje en kopen onze picknick lunch.In de middag gaan we namelijk met de kano de omliggende mangroven verkennen.

Rio Dulce ligt in een mooi en rustig natuurgebied aan de rivier en heeft een bijzonder ligging. Op deze bijzondere omgeving komen namelijk veel vreemde vogels af. Zowel trekvogels die hier hun buik komen vullen als rare vogels in de vorm van een hele roedel Amerikanen met hun boot. Die komen behalve voor het goedkope bier, waar ze in de ochtend al aan beginnen, met name vanwege het feit dat Rio Dulce in een 'hurrican hole' ligt.
Hoe zwaar het orkaanseizoen ook is, in Rio Dulce liggen de boten relatief veilig. Hoewel het maar een halve dag varen van de open zee afligt komen hier vrijwel geen orkanen overheen.
Veel, over het algemeen welgestelde, Amerikanen liggen hier dus vanaf juni tot november met hun boten geankerd in de rivier en gaan daarna het caribische gebied in om te island hoppen. Het gekwetter van de watervogels onderweg was heerlijk, maar het gesnater van die Amerikanen.... Op normaal volume praten, dat blijft moeilijk voor ze.
Maar goed, onze kano tocht was een succes. Mooie lagunes en onze lunch van een hele gebraden kip waarvan we met onze handen de stukken plukte, een komkommer en een fles water was heerlijk en gezellig. Niemand in de buurt, gewoon met z'n vieren aan de kant van het water genieten. Een leuke een rustige middag. Dat we aan het einde een tropische regenbui over ons heen kregen deed daar niets aan af.  
De dag daarna op het gemakje  de rivier afgezakt richting de kust, naar Livingston. We verwachtten er niet zoveel van, de plaats staat vooral bekend als uitvalsbasis richting Belize, maar we vinden er toch een paradijselijk guesthouse.
Doe je ogen (figuurlijk) dicht en stel je het volgende voor: ' zittend bij de haven, uitzicht vanuit een lagune over de kabbelende zee, voor je een houten pier die het water in steekt met op het einde daarvan een rieten dakje. Daarin hangen een paar hangmatten te schommelen in de verkoelende zeebries. Twee pelikanen komen laag over de golven aanzweven tegen de ondergaande zon, op de achtergrond hoor je de klanken van een loungenummer met in je hand een koud biertje' En daar blijven we dan maar 1 nachtje.... Morgen moeten we namelijk al door naar Belize.  

Om 6 uur ons bed weer uit, we namelijk willen tenslotte ten volle van onze dagen hier genieten, om rond 7 uur met de boot over de golf van Honduras naar het volgende land te vertrekken. Bij aankomst aan de pier blijken we met hetzelfde soort bootje als gisteren te gaan. Zo'n 8 meter lang met daarin 4 bankjes en een plekje voor de kapitein en onze bagage. Om over de rustige rivier stroomafwaarts te varen prima, maar is hij ook wel zeewaardig?   Rustig varen we de haven uit, maar eenmaal buitengaats trekt onze kapitein de volledige capaciteit van zijn 200 PK Yamaha buitenboord motor open en vliegen we over de golven. Het enige vervelende van dat vliegen was het terug neerkomen op het water. Met een misselijk makende klap sloegen we steeds op het water. Ik zat samen met Kathy voorin de boot en zij heeft dan nog wel de jeugdige souplesse en ervaring met galloperende paarden om het bonken op te vangen, ik miste vooral een niergordel en een kussen onder mijn kont!
Maar goed op den duur kreeg ook ik de slag te pakken en na een ruim uur waren we al in Punta Gorda, Belize. De douane bleek nog niet wakker te zijn maar na een tijdje wachten konden we uiteindelijk de stempels in ons paspoort laten zetten en waren we er.

Op zoek naar een homestay in de jungle, dat moet hier namelijk goed mogelijk zijn en dat willen we wel weer eens meemaken na onze ervaringen daarmee in Laos 3 jaar geleden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten